| dc.description.abstract | Το αναπτυξιακό φαινόμενο έχει απασχολήσει επί δεκαετίες τη διεθνή κοινότητα και έχει ταυτιστεί με την αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων των αναπτυσσόμενων χωρών, που οφείλονται κυρίως στη δυσχερή οικονομική τους κατάσταση. Η Διάσκεψη της Χιλιετίας και η υιοθέτηση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας έδωσαν, αναμφισβήτητα, νέα ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία, με την εξάλειψη της φτώχειας να τίθεται πλέον ως πρωταρχικός στόχος. Παράλληλα, αποτελούν έκτοτε σημείο αναφοράς για κάθε νέα πρωτοβουλία στον αναπτυξιακό τομέα είτε αυτή αναλαμβάνεται σε διεθνές, είτε σε περιφερειακό, είτε σε εθνικό επίπεδο. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της συνοχής της αναπτυξιακής πολιτικής και τον τρόπο με τον οποίο αυτό προάγεται σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να αναδείξει τις επιδιώξεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν τους εκάστοτε αναπτυξιακούς δρώντες, απαντώντας στο ερώτημα για το κατά πόσον τελικά αυτές καταφέρνουν να εναρμονιστούν. |
