| dc.description.abstract | Τα περιοριστικά μέτρα αποτελούν απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση των στόχων της
κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας (στο εξής: ΚΕΠΠΑ), όπως ορίζονται
στο άρθρο 21 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (στο εξής: ΣΕΕ). Στους στόχους
αυτούς περιλαμβάνονται η διαφύλαξη των αξιών της Ένωσης, η διατήρηση της διεθνούς
ειρήνης και ασφάλειας, καθώς και η εδραίωση και στήριξη της δημοκρατίας, του κράτους
δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για λόγους διαφύλαξης των αξιών αυτών, η Ένωση μπορεί να επιβάλει περιοριστικά μέτρα
κατά τρίτων χωρών, οντοτήτων ή φυσικών προσώπων. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν
στοχευμένα επιμέρους μέτρα, π.χ. στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις (δέσμευση
περιουσιακών στοιχείων) και περιορισμούς εισόδου (ταξιδιωτικές απαγορεύσεις), καθώς και
τομεακά μέτρα, π.χ. εμπάργκο όπλων ή οικονομικά και χρηματοπιστωτικά μέτρα (π.χ.
περιορισμοί στις εισαγωγές και εξαγωγές, περιορισμοί στην παροχή ορισμένων υπηρεσιών,
όπως τραπεζικές υπηρεσίες)1
. Η διαφύλαξη της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας έχει
ιδιαίτερη σημασία στο σημερινό πλαίσιο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Ένωση
έχει θέσει σε εφαρμογή σειρά περιοριστικών μέτρων κατά φυσικών προσώπων και εταιρειών
της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, ορισμένα εκ των οποίων χρονολογούνται από το 2014. Στο
πλαίσιο αυτό, προκειμένου να ενισχυθεί ο συντονισμός σε επίπεδο Ένωσης κατά την επιβολή
των εν λόγω περιοριστικών μέτρων, η Επιτροπή συγκρότησε την ειδική ομάδα «Δέσμευση
και κατάσχεση»2
. Εκτός από τη διασφάλιση του συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών και
οργανισμών της Ένωσης όπως η Ευρωπόλ και η Eurojust, επιδιώκει να διερευνήσει την
αλληλεπίδραση μεταξύ των περιοριστικών μέτρων και των μέτρων ποινικού δικαίου. |
